Shkruan: Afrim Kasolli- Kryeministri i Kosovës, Albin Kurti, në një intervistë dje për REL, nuk ka lënë pa e kujtuar edhe ndryshimin paradigmatik që ka ndodhur, sipas tij, në politikën e jashtme prej se ka ardhur në pushtet, në dallim nga “regjimi i vjetër”.
Për të, në të kaluarën marrëdhëniet e Kosovës me botën paskan qenë vetëm “një kahore”, por sot këto marrëdhënie janë “dy kohore”, që do të thotë se ka edhe “dhënie”, edhe “marrje”, sepse të tilla janë marrëdhëniet ndërkombëtare. Në këtë mënyrë, Kosova para 14 shkurtit vetëm ka dhënë gjithçka nga vetja, pa marrë asgjë në këmbim, diçka që nuk është duke ndodhur tani.
Por nuk ka asgjë më larg së vërtetës se sa ky konstatim. Pra edhe nëse e marrim si të mirëqenë dhe të“vërtetë absolute” këtë pohim, atëherë shumë më afër konceptit të Albin Kurtit, për marrëdhëniet ndërkombëtare, qëndron ish-lidershipi politikë i vendit, se sa ky vetë. Po ashtu, i pari i qeverisë së Kosovës, sot është shembull i asaj për të cilën pretendon se është duke i luftuar gabimet strategjike të tjerëve.
Kosova, kurrë nuk ka qenë më shumë në marrëdhënie “një kahore” se këto tri vitet e fundit. Nën drejtimin e tij, shteti ynë ka hyrë në obligime ndërkombëtare sikur se me anë të Marrëveshjes bazike të Brukselit dhe planin e zbatimit të Ohrit, pa përfituar asgjë. Kështu nën emrin e normalizimit të raporteve me Serbinë, sipas planit franko-gjerman, ka pranuar ta normalizojë mos-njohjen e Kosovës nga para. Por jo vetëm kaq.
Po ashtu, pjesë e kësaj trashëgime janë edhe autonomia territoriale për komunitetin serb nën emrin e vetëmenaxhimit, ajo për Kishën Ortodokse Serbe, si dhe tejkalimi i trashëgimisë së të kaluarës. E të mos flasim për izolimin dhe sanksionimin e shtetit nga Bashkimi Evropian dhe raportet e acaruara me Uashingtonin.
Albin Kurti mbase edhe mund të jetë i penduar për këto lëshime. Tenton ta zvarris zbatimin e tyre. Por shteti i Kosovës më nuk mund t’i shmanget këtij detyrimi. Ai do të jetë i obliguar vetëm që të jap diçka, pa marrë asgjë si përfitim, si pasojë e kësaj politike.
Ndërkohë, deri me ardhjen e tij në pushtet, është e vërtetë se ish-drejtuesit politikë të vendit kishin bërë kompromise dhe lëshime në procesin e negociatave që nga, ato të Rambujes, Vjenës e deri këto të fundit në Bruksel. Mirëpo, si pasojë kësaj “dhënie” Kosova e kishte “marrë” çlirimin, shtetësinë, njohjen nga shumë shtete, anëtarësimin në shumë organizata ndërkombëtare etj.
/TV Arbëria
